آمار
وب سایت:
سلام به دوستان معدن لطفا دراین وبسایت عضوشوید ومطالب جذاب خود رادراین وبسایت ثبت کنید.
- زمان انتشار: یک شنبه 3 آذر 1398 -
-
نظرات()
- زمان انتشار: 1 فروردين 1398 -
-
نظرات()
"در نبود طلا،پیریت خودنمایی می کند"
من هیچوقت معنای این جمله را نفهمیدم چون اهل درس نبودم.اما این جمله همیشه در یادم مانده،نمی دانم چرا....
مهندس مهران عزیز!
تو خیلی خوب بودی.آنقدر خوب که به یاد نمی آورم کسی از تو متنفر یا حتی دلخور باشد!
می دانی چرا؟چون همه به تو و دانشت ایمان داشتیم،به عاشقانه درس دادنت ایمان داشتیم.
زحماتت را در کلاس می دیدیم.با آن سطح دانش و مرتبه ی علمیت هیچوقت خودت را برتر و بزرگتر از "دانشجو" ندانستی.
مثل "بعضی"ها نبودی که جواب سلام دانشجو را هم نمیدادند!!
کلمه به کلمه ی درس را با "عشق" روی "تخته" برایمان توضیح می دادی تا "شیرفهم" شویم.
مثل بعضی "دکتر"ها نبودی که "پاورپوینت" را هم با "منت" توضیح می دهند و آخر ترم انتظار "خرفهمی" دارند!!
آه...مهندس مهران عزیز...!
درد دل زیاد است..
فقط حیف،حیف که رفتی و نشد صبح سپید مهر بیرجند را باز ببینی و این صبح سپید،نصیب "سپیده"ها شد...!!!
حال خوب می فهمم یعنی چه که "در نبود طلا،پیریت خودنمایی می کند"
روحت شاد
- زمان انتشار: سه شنبه 22 مهر 1393 -
-
نظرات()
مگسی را کشتم
نه به این جرم که حیوان پلیدی است، بد است
و نه چون نسبت سودش به ضرر یک به صد است
طفل معصوم به دور سر من می چرخید،
به خیالش قندم
یا که چون اغذیه ی مشهورش تا به این حد گندم!!!
ای دو صد نور به قبرش بارد؛
مگس خوبی بود...
من به این جرم که از یاد تو بیرونم کرد،
مگسی را کشتم ...!
- زمان انتشار: سه شنبه 12 آذر 1392 -
-
نظرات()
گاه می اندیشم
می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری
تو توانایی بخشش داری
دستهای تو توانایی آن را دارد
که مرا زندگانی بخشد
چشمهای تو به من می بخشد شور عشق و مستی
و تو چون مصرع شعری زیبا
سطر برجسته ای از زندگی من هستی
دفتر عمر مرا با وجود تو
شکوهی دیگر
رونقی دیگر هست
می توانی تو به من زندگانی بخشی
یا بگیری از من آنچه را می بخشی
من به بی سامانی ، باد را می مانم
من به سرگردانی ، ابر را می مانم
من به آراسته گی خندیدم
منه ژولیده به آراسته گی خندیدم
سنگ طفلی اما
خواب نوشین کبوتر ها را در لانه می آشفت
قصه ی بی سر و سامانی من
باد با برگ درختان می گفت
باد با من می گفت :
" چه تهی دستی مرد ! "
ابر باور می کرد
من در آئینه رُخ خود دیدم
و به تو حق دادم
آه ... می بینم ، میبینم
تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی
من به اندازه زیبایی تو غمگینم
چه امید عبثی
من چه دارم که تو را در خور ؟!
هیچ !
من چه دارم که سزاوار تو ؟!
هیچ !
تو همه هستی من
هستی من
تو همه زندگی من هستی
تو چه داری ؟! .... همه چیز
تو چه کم داری ؟! ...هیچ !
بی تو در می یابم
چون چناران کهن
از درون تلخی واریزم را
کاهش جان من ، این شعر من است
آرزو می کردم که تو خواننده ی شعرم باشی
راستی .... شعر مرا می خوانی ؟!
باورم نیست که خواننده ی شعرم باشی
نه .... دریغا ، هرگز
کاشکی شعر مرا می خواندی !!!
در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش
ناگه یکی کوزه برآورد خروش
کو کوزه گر کوزه خر کوزه فروش
از کوزه گری کوزه خریدم باری
آن کوزه سخن گفت ز هر اسراری
شاهی بودم که جام زرینم بود
اکنون شده ام کوزه هر خماری
در کارگه کوزه گری کردم رای
در پایه چرح دیدم استاد به پای
می کرد سبو کوزه را دسته وسر
از کله پادشاه واز دست گدای
این کوزه چو من عاشق زاری بوده است
در بند سر زلف نگاری بوده است
این دسته که بر گردن او می بینی
دستی است که بر گردن یاری بوده است
تا چند اسیر عقل هر روزه شویم
در دهر چه صد ساله چه یک روزه شویم
در ده قدح باده از پیش که ما
در کارگه کوزه گران کوزه شویم
- زمان انتشار: سه شنبه 12 آذر 1392 -
-
نظرات()
- زمان انتشار: دو شنبه 4 آذر 1392 -
-
نظرات()
آمار مطالب
آمار کاربران
آمار بازدید